de " yungas "

De weg van Potosi naar Sucre was een grote afdaling van de 4000m naar de 2800m. Het laatste stuk was terug klimmen,ik moest een stakingspost paseren 20Km voorbij Potosi , de mijnwerkers en de studenten lieten me zonder problemen gaan.In Sucre heb ik 2 belgische fietsers ontmoet op een tandem, met hen samen nog een pint gaan drinken en daarna afscheid genomen.De laatste dagen in Sucre nog een Nederlands koppel ontmoet,ze wonen hier voor een jaar en doen vrijwillegers werk,toen ik afscheid nam en richting Oruro vertrok is Albert met me mee gereden tot de eerste pas van 4000m. Het landschap was terug heel anders( heuvels met dennebomen). De eerste dag op de fiets was heftig ( veel klimmen en dalen),s'avonds laat in Ravelo aangekomen.Het restaurantje dat ik binnenstapte zat stamp vol en ze zaten allemaal te wachten op hun " cenar" , dus een betere timing kon ik niet hebben, ik kon gelijk aan tafel schuiven.
De mensen in het restaurant kregen les van de organisatie FTH(ontwikkelingshulp)
s'Avonds met de ganse groep nog een film bekeken over de invasie van de Chilenen en de oorlog om de Pacific.
De volgende dagen verder gereden langs Ocuri,Macha,pocoata,cala-cala en Uncia.In Macha kon ik in een zaal slapen met nog een Boliviaan, toen we goed aan het slapen waren stroomde het zaaltje vol van het volk en begonnen ze een vergadering te houden met het plaatselijke bestuur.In nog een ander dorp kwam een mijnwerker zijn vonst tonen(rots met goud en ander edelmetaal).Tussen Uncia en Oruro ben ik s'avonds in een zandstorm terecht gekomen,Gelukkig duurde de storm maar 1 uur en kon ik Oruro nog berijken. Van Oruro tot voorbij Caracollo heb ik een loep gemaakt om in de warmwater bronnen te liggen voor een uur, s'avonds in de pampa een leegstaand huis gevonden om te slapen ( ik had geluk, het waaide hard en de volgende 40Km was er niks, heb heel goed geslapen ). De volgende dagen verder gereden richting Patacamaya, ik wou verder rijden naar La Paz maar toen ik de vulkanen zag met de besneeuwde toppen kon ik me niet inhouden om de afslag te nemen richting Arica ( voor de laatste keer naar Chili ), het was al laat toen ik stopte langs de baan bij 3 vrachtwagens waarvan er eentje motorpech had. Eentje ervan reed richting Arica-Equique en terug naar La Paz, de chaufeur bood me een lift aan, Ik ben met Ignasio(de chaufeur) 3 dagen meegereden, eerst zijn we nabij de Chileense grens 3 grote vulkanen gepaseerd ( was echt wonder mooi ) en daarna zijn we de afdaling ingegaan van de bijna 5000m naar zeenivau door de woestijn naar Equique om een remorque af te halen.Het was een zware VOlvo vrachtwagen waar we mee reden , de motor had geen problemen op de passen.Na het afscheid in La Paz en een bezoek aan de familie van Ignasio 2 nachten in een alojamiento in La Paz geslapen en daarna verder gefietst richting de "YUNGAS" . Vanaf La Paz eerst een klim naar de 4700m, de eerste besneeuwde toppen kwamen terug in zicht, en daarna een afdaling door het wolkendek naar de 2000m door de Yungas, een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb( uitlopers van de andes begroeid met tropisch regenwoud ).Toen ik een tunnel tegen kwam waar ik niet door mocht moest ik een alternatieve weg nemen,de CARRETERA MUERTO ofwel de dodenweg,een RUTA ANTIGO die langs en over de bergen liep door het regenwoud. Het was adembeneemend,er was net plaats voor een auto en de ravijnen en passen waren ongelooflijk, langs de andere kant had de weg zijn dodental opgeëist.Op iedere bocht en langs elke ravijn was er eer kruis te vinden ( of een gans kerkhof ) van verongelukte mensen. s'Avonds laat 7Km voor Coroico gestrand met een lekke band, er was daar een alojamiento en voor 15 bolivianos kon ik lekker slapen,de volgende was terug klimmen op kaseien naar Croico.
LEKKE BANDEN: 50
kilometers : ongeveer 11.500